Οι Σύνδεσμοι Φίλων ΠΑΟΚ, στα πλαίσια της κοινωνικής μας δράσης, συγκεντρώνουμε:
-Τρόφιμα,
όπως ζυμαρικά, όσπρια, λάδι και γενικά μη ευπαθή προϊόντα (/μακράς
διαρκείας), τα οποία θα δοθούν σε συνανθρώπους μας που τα έχουν
πραγματικά ανάγκη
-Φάρμακα, σε συνεργασία με
Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, τα οποία μπορεί να είναι σε συσκευασίες
καινούριες ή χρησιμοποιημένες αρκεί να μην έχουν λήξει.
Η συγκέντρωση τροφίμων και φαρμάκων γίνεται
καθημερινά και μέχρι τα Χριστούγεννα, στα γραφεία των Συνδέσμων Φίλων
ΠΑΟΚ σε όλη Την Ελλάδα, καθώς και στους εντός έδρας αγώνες του ΠΑΟΚ,
στον Σ.Φ. ΠΑΟΚ Τούμπας, κάτω από τη Θύρα 4.
Περισσότερες πληροφορίες στο www.1926.gr και επικοινωνία στο email: info@1926.gr
Στις
δύσκολες εποχές που ζούμε, το μόνο όπλο μας είναι η αλληλεγγύη και η
ανθρωπιά. Είμαστε σίγουροι πως με τη στήριξη όλου του κόσμου του ΠΑΟΚ,
θα τα καταφέρουμε.
Όλα ξεκίνησαν
τόσο ωραία εκείνο το πρωινό… Πάρα πολλά λεωφορεία ξεκίνησαν νωρίς το πρωί της
3ης Οκτωβρίου 1999 από την θεσσαλονίκη, αλλά και από άλλες πόλεις της β.
ελλάδας για να κάνουν κατάληψη σε ακόμη ένα γήπεδο που αγωνιζόταν η ΠΑΟΚΑΡΑ
μας… Προορισμός το οακα. Σε μια εποχή που οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται ότι οι
αθηναίοι εγκατέλειπαν την πρωτεύουσα, λόγω των μεγάλων σεισμών που γινόντουσαν,
ο λαός του ΠΑΟΚ έκανε την δική του κάθοδο γιατί εμείς δεν πτοούμαστε από
τέτοια… Στην διαδρομή όλα καλά, χωρίς
καμιά πρόκληση ούτε από αντίπαλους οπαδούς, ούτε και από την αστυνομία. Πράγμα
που μας έκανε και μεγάλη εντύπωση. Φτάνοντας στο οακα, έβλεπες ένα τεράστιο
ασπρόμαυρο ποτάμι να κατακλύζει τον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου. Μπαίνοντας
στην κερκίδα καταλάβαινες αμέσως τι σημαίνει ΠΑΟΚ και γιατί ο λαός του έχει χαρακτηριστεί από
όλο τον κόσμο ως "ο πιο τρελός λαός του πλανήτη". Περίπου τρεις
χιλιάδες ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ έκαναν ΤΟΥΜΠΑ το οακα και ανάγκασαν καμιά τριανταριά χιλιάδες
βάζελους να μας κοιτάνε σαν χαζοί. Το πρώτο ημίχρονο λήγει 0-0, ο λαός
ξεκουράζεται για το δύσκολο δεύτερο μισό και ξαφνικά ένας μικροσεισμός
αναστατώνει τους βάζελους. Το γήπεδο σείεται για κάποια δευτερόλεπτα και
εντελώς αυθόρμητα βγαίνει από τα χείλη μας το σύνθημα: ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ
ΠΑΟΚ Ο ΛΑΟΣ… τι τρέλα θεέ μου… 30 χιλιάδες βάζελοι να τρέχουν πανικόβλητοι
για να βγουν από το οακα κι εμείς σαν δαιμονισμένοι να χοροπηδάμε στις κερκίδες
σαν να μην έγινε τίποτα... Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει άσχημα για την ομάδα
μας. Περίπου στο 56ο λεπτό ο βάζελος ανοίγει το σκορ αλλά εμείς δεν πτοούμαστε
και συνεχίζουμε να τραγουδάμε για την ομάδα μας. Στο 78ο λεπτό ισοφαρίζουμε και
γίνεται πανζουρλισμός. Το ματς τελειώνει 1-1 και μετά από κάποιες χαζές
αψιμαχίες με την αστυνομία στις εξόδους του οακα, μπαίνουμε στα λεωφορεία και
ετοιμαζόμαστε για την επιστροφή. Ταλαιπωρημένοι, αλλά με ένα μεγάλο χαμόγελο
στα χείλη αφού φέραμε εις πέρας και αυτήν την αποστολή μας με απόλυτη επιτυχία.
Ο γυρισμός
γλυκός με χαμόγελα και τραγούδια- όπως και σε κάθε εκδρομή που η ομάδα φέρνει
θετικό αποτέλεσμα- αλλά κάποια στιγμή κάτι μας χαλάει… Από στόμα σε στόμα
γίνεται γνωστό ότι ένα λεωφορείο που μεταφέρει οπαδούς μας λίγο πριν την
κοιλάδα των τεμπών ντελαπάρισε και κατέληξε σε χαράδρα βάθους δέκα μέτρων, αφού
πρώτα συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγάκι. Και επρόκειτο για το λεωφορείο του
Σ.Φ. ΠΑΟΚ ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ. Σε λίγη ώρα φτάνουν στο σημείο και τα υπόλοιπα λεωφορεία
μας και οι εικόνες που διαδραματίζονται εκεί μας σημαδεύουν για πάντα. Οι
περιγραφές είναι καλύτερα να σταματήσουν εδώ γιατί ένα σφίξιμο μας πιάνει στην
καρδιά… Το αποτέλεσμα γνωστό σε όλους. 6 νέα παιδιά ηλικίας 17- 25 χρονών
χάνουν την ζωή τους και δεκάδες άλλοι τραυματίζονται σοβαρά και μεταφέρονται με
ασθενοφόρα στο νοσοκομείο της λάρισας. Η Χριστίνα, ο Μπάμπης, ο Γιώργος, ο
Δημήτρης , ο Τάσος και ο Κυριάκος αφήνουν την ζωή τους στον δρόμο. Γιατί έτσι
επέλεξε ένας ανεύθυνος ιδιοκτήτης τουριστικού πρακτορείου δίνοντας το τιμόνι
στον γιό του που δεν είχε καν δίπλωμα οδήγησης… Τι άλλο να πεις γι’ αυτόν τον
άνθρωπο… Το αποτέλεσμα είναι όμως αυτό που μετράει. Έξι νέοι άνθρωποι πέθαναν
στην άσφαλτο γι’ αυτό που αγάπησαν περισσότερο από όλα στην ζωή τους. ΤονΠΑΟΚ. Άφησαν πίσω τους οικογένειες, φίλους
και ανθρώπους που τους αγαπούσαν και πήγαν να βρουν τα υπόλοιπα μάχιμα
ΠΑΟΚΤΣΑΚΙΑ που μας άφησαν νωρίς… Τον Μπέλλο, τον Κάμελ, τον Λιάκια, τον Ντόλια,
τον Λέμμυκαι όλους τους άλλους που
πάλευαν μια ζωή για το μεγαλείο του ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ μας. Του δικού μας ΠΑΟΚ…
Αδέρφια
πέρασαν ήδη 13 χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα. 13 χρόνια που δεν περνάει
μέρα που να μην σας σκεφτόμαστε. 13 χρόνια που το κενό που αφήσατε δεν μπορεί να
καλυφθεί. 13 χρόνια μακριά μας κι όμως τόσο κοντά μας… Γράφοντας αυτές τις
γραμμές ανήμερα της θλιβερής επετείου ένα δάκρυ κυλάει στα μάτια μου. Ξέρω ότι
δεν το θέλετε, γιατί ήσασταν παλικάρια. Και τα παλικάρια δεν τα κλαίμε. Τα
τραγουδάμε.
ΠΑΟΚ Σ’ ΑΓΑΠΩ ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ
ΠΕΘΑΝΩ ΘΕΛΩ ΤΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΜΟΥ ΑΠΑΝΩ… Αυτό
τραγουδούσαμε λίγες ώρες πριν το ατύχημα αγκαλιασμένοι στις κερκίδες του οακα.
Και ποιος να μας το έλεγε ότι η κατάληξη θα ήταν αυτή. Είμαι σίγουρος ότι αν
σας έδινε κάποιος το δικαίωμα να επιλέξετε πως θα πεθάνετε, εσείς θα λέγατε ότι
θέλετε να πεθάνετε για τον ΠΑΟΚ… Γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν όλη σας η ζωή. Ήταν το
δεύτερο σπίτι σας, η οικογένειά σας, τα αδέρφια σας που πιανόμασταν όλοι μαζί
αγκαλιά αν και δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας και τραγουδούσαμε για το μεγαλείο
του. Ξέρω ότι θέλατε να δείτε τον ΔΙΚΕΦΑΛΟ να ανοίγει τα φτερά του και να
πετάει ψηλά. Γιατί έτσι μάθατε και από τους παλαιότερους… Και γι’ αυτό
προσπαθούσατε όλη σας τη ζωή . Γι’ αυτό και τα ατελείωτα χιλιόμετρα που γράφαμε
μαζί μέσα στα λεωφορεία. Δεν προλάβατε όμως να ολοκληρώσετε το έργο σας.
Αφήσατε όμως πίσω σας μια κληρονομιά που είναι πολύ βαριά για όλους εμάς. Και
σας υποσχόμαστε ότι δεν θα αφήσουμε στην μέση αυτό που αρχίσατε. Θα τα
καταφέρουμε αδέρφια και θα πάμε τον ΔΙΚΕΦΑΛΟ εκεί που του αρμόζει. Κι εσείς θα
καμαρώνετε από εκεί ψηλά…
Να ξέρετε
ότι μας λείπετε. Η απώλειά σας είναι δυσβάσταχτη. Κανείς δεν μπορεί να
συνηθίσει στην ιδέα ότι μπαίνουμε στα λεωφορεία και δεν σας βλέπουμε. Και ας
έχουν περάσει 13 ολόκληρα χρόνια.
Δεν θα
ξεχάσουμε ποτέ το χαμόγελο σου Χριστινάκι. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους αγώνες
σου για το μεγαλείο της ΠΑΟΚΑΡΑΣ μας Δημητράκη. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το
τελευταία σου λόγια στο λεωφορείο Κυριάκο. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πόσο πολύ
ήθελες να έρθεις σε αυτήν την εκδρομή Τασούλη. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την μούρλα
που κουβαλούσες πάνω σου Γιωργάκη. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πώς ένοιωθες για
τον ΠΑΟΚ Μπάμπη. Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ αδέρφια. Και να ξέρετε ότι πεθαίνει
μόνο ότι ξεχνάμε… Εσείς θα είστε για πάντα ζωντανοί. Οι θέσεις σας στα
λεωφορεία είναι πάντα κενές και σας περιμένουν.
4/10/1999 – 4/10/2012
13 ΧΡΟΝΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ
ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΠΑΟΚΑΡΑ ΜΑΣ. Ο Σ.Φ ΠΑΟΚ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.
Χρωστούσαμε πολλά στην
ισπανική ομάδα από τη δεκαετία του '80, όταν είχαμε ξανασυναντηθεί και
αποκλειστήκαμε στην Τούμπα. Το πρώτο παιχνίδι το είχαμε πάρει 2-0, ενώ στην
Ισπανία με προπονητή τότε τον χέερ ο ΠΑΟΚ δέχτηκε τέσσερα γκολ και
αποκλειστήκαμε. Βρισκόμαστε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1990 και πάλι η κλήρωση μας έφερε
αντιμέτωπους.
Νεάπολη
Το πρώτο παιχνίδι στη
Σεβίλλια. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ετοιμάζονται να κατακτήσουν ακόμη ένα ευρωπαϊκό
γήπεδο. Στη Θεσσαλονίκη ετοιμάζονται οι σύνδεσμοι για την πρώτη μάχη. Όλοι
γνωρίζαμε τις δύσκολες και σκληρές έδρες της Ισπανίας.
Αξιοσημείωτο ήταν το
εξπρές λεωφορείο της Νεάπολης, όπου τα παιδιά ταξίδεψαν ασταμάτητα με λίγες
μόνο στάσεις. Έτυχε εμείς να ταξιδέψουμε με έναν ΠΑΟΚτσή ταξιδιωτικό πράκτορα.
τον γνωστό Τζίμη, ο οποίος έχει αφιερώσει τα πάντα για τον ΠΑΟΚ, ακόμη και την
δουλειά του.
Σε ένα άκρως ΠΑΟΚτσήδικο
λεωφορείο, η συνάντηση του Λαυρέντη, του Τασούλη και του Μασκοφόρου έδεσαν. Δύο
τρομπέτες και ένα τύμπανο σε ένα λεωφορείο καταλαβαίνετε τι έγινε εκεί μέσα.
Συναντήσαμε πολλές δυσκολίες στο δρόμο, όπου η Ισπανία από άκρη σε άκρη ήταν
ένα εργοτάξιο, λόγω των έργων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είχε αναλάβει.
Παγκοσμίως γνωστοί
Οι αθλητικές εφημερίδες
της Ισπανίας έκαναν μνεία στους οπαδούς του ΠΑΟΚ που παραβρέθηκαν στην
προπόνηση της ομάδας στο ισπανικό γήπεδο. Κάποιες έγραψαν για χούλιγκαν του
ΠΑΟΚ που άναψαν καπνογόνα, με σκοπό να ξεσηκώσουν περισσότερο τους ισπανούς
φιλάθλους.
Πρώτη συνάντηση στο
ξενοδοχείο της ομάδας
Περίπου 700 ΠΑΟΚτσήδες
ξεσηκώνουν όλη την πόλη. Οι Ισπανοί κοιτούν απορημένοι. Η αστυνομία μας
περικυκλώνει. Το θέαμα πρωτόγνωρο για εμάς. Έφιπποι αστυνομικοί, τα άλογα δύο
μέτρα και τα ρόπαλα από ξύλο ενός μέτρου. Ξεκινήσαμε για το γήπεδο, το
"ΠΑΟΚ ΟΛΕ" αβέρτα. Μπαίνοντας μέσα μας ελέγχουν εξονυχιστικά.
Βρισκόμαστε στο κέντρο, απέναντι από τους επίσημους στο δεύτερο διάζωμα. Οι
κερκίδες είναι πολύ απότομες, επικίνδυνες για οπαδούς υπερκινητικούς σαν τους
ΠΑΟΚτσήδες. Η αστυνομία ήταν πολύ αυστηρή αλλά και άσχετη. Νόμισαν ότι είμαστε
εγκληματίες. Σε κάποια στιγμή αρπάζουν τον Λαυρέντη, τον τρομπετίστα μας και
τον ξυλοκοπούν στο διάδρομο χωρίς λόγο.
Απορημένος ο Λαυρέντης τα
είχε με την τύχη του. Τον είδαν οργανωτικό και την πλήρωσε.
Μας κοιτούσαν με θαυμασμό
Ξεκίνησε το παιχνίδι. Οι
δύο τρομπέτες, Λαυρέντης και Τασούλης, και ο Μασκοφόρος στα συνθήματα, μαζί με
εφτακόσιους ασπρόμαυρους" μαχητές έκαναν κόντρα σε τριάντα χιλιάδες
lσπανούς.
Σε κάποια στιγμή του
παιχνιδιού σταμάτησαν και μας κοιτούσαν με θαυμασμό. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε καλά και
πήρε το 0-0, αποτέλεσμα πολύ ευνοϊκό για τη ρεβάνς της Τούμπας. "ΠΑΟΚ
ΘΥΜΙΣΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ", "ΠΑΟΚ ΕΣΥ-ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ".
Χορός σάμπα, πανηγυρίζαμε
έξαλλα, δάκρυα και χαρά. Η αποστολή μας πέτυχε. Δείξαμε τι σημαίνει ΠΑΟΚτσής.
Στο τέλος του παιχνιδιού ήρθαν πάλι τα άλογα τα δίμετρα με τους αστυνομικούς να
θέλουν να μας συνοδέψουν έξω από το γήπεδο, πηγαίνοντας προς τα λεωφορεία μας.
Οι Ισπανοί πιτσιρικάδες δεν χώνεψαν την ισοπαλία και προσπάθησαν να μας
επιτεθούν με πέτρες και ξύλα. Τελικά η αστυνομία τους απώθησε, χωρίς να υπάρξει
μεγαλύτερο πρόβλημα.
Η επιστροφή μας ήταν
ευχάριστη και χαρούμενη. Κάναμε το χρέος μας ξέροντας ότι στην Τούμπα με 35
χιλιάδες οπαδούς δεν θα γλίτωνε η Σεβίλλια. Τελικά η μοίρα μας έπαιξε άσχημο
παιχνίδι, αφού στον επαναληπτικό (90λεπτο και παράταση 0-0), αποκλειστήκαμε στα
πέναλτι με 3-4.
Η περίοδος 1975-76
σημαδεύτηκε από την πρώτη παρουσία του Δικέφαλου στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η κληρωτίδα
της Ζυρίχης ήταν πραγματικά αμείλικτη: Μας έβγαλε έναν πραγματικό θρύλο του
Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τη Μπαρτσελόνα των 11 (!) διεθνών άσσων, ανάμεσα στους
οποίους ήταν ο κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής Γιόχαν Κρόιφ, ο συμπατριώτης
του (και συνονόματός του) Γιόχαν Νέεσκενς, ο αμυντικός Μάριο Μαρίνιο, βασικό στέλεχος
της εθνικής Βραζιλίας στο Μουντιάλ '74, και ο περουβιανός Σοτίλ που αγωνίστηκε
με την εθνική της χώρας του στα Μουντιάλ '70 και '78. Την πλειάδα των υπεράσσων
συμπλήρωνε ο μεγάλος Γερμανός προπονητής των Καταλανών, ο Χένες Βαϊσβάιλερ.
Ρεκόρ εισιτηρίων και
εισπράξεων
Η βραδιά της 16ης
Σεπτεμβρίου του '75 λοιπόν, ήταν η βραδιά των μεγάλων αστέρων στην κατάμεστη
ΤΟΥΜΠΑ (45.200 εισιτήρια, ρεκόρ για την ΤΟΥΜΠΑ, αλλά και ρεκόρ εισπράξεων την
εποχή εκείνη για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο) και ο ΠΑΟΚ στημένος άψογα
στον αγωνιστικό χώρο από τον αείμνηστο Γκιούλα Λόραντ πήρε μεγάλη νίκη με 1-0,
με γκολ του Γιώργου Κούδα σπο 73'. Το σκορ ήταν φτωχό.Οχι γιατί δεν εξασφάλιζε
τίποτα για τη ρεβάνς, αλλά γιατί η απόδοση του ΠΑΟΚ ήταν για κάτι παραπάνω.
Αξίζει να πούμε ότι στο 59' ο Ασλανίδης είχε πετύχει άλλο ένα γκολ με απ'
ευθείας φάουλ, ακυpώθηκε όμως γιατί κανείς δεν κατάλαβε ότι ο διαιτητής το είχε
σφυρίει έμμεσο έξω από την περιοχή!
Οι δύο "ιπτάμενοι
Ολλανδοί" Κρόιφ και Νέεσκενς είχαν ξαναεπισκεφθεί την ΤΟΥΜΠΑ και το '73
στον φιλικό αγώνα ΠΑΟΚ - Άγιαξ 1-1 και τη φορά αυτή παραδέχτηκαν ότι ο ΠΑΟΚ
ήταν πολύ καλύτερος από τότε.
Δήλωση Κροιφ:
«Εκπληκτικός ο κόσμος του ΠΑΟΚ!»
Eξαιρετικό το κοινό,
βoήθησε τρομερά την ομάδα". (“Εξαιρετικό κοινό" ήταν φυσικά ο εκπληκτικός
εκείνη τη βραδιά ο ΚΟΣΜΟΣ του ΠΑΟΚ!).
Θα πρέπει ακόμα να πούμε
ότι ο αγώνας αυτός έγινε Τρίτη, γιατί την Τετάρτη (επίσημη μέρα των ευρωπαϊκών
κυπέλλων τότε) αγωνιζόταν για το πρωταθλητριών ο δαφνωστεφανωμένος τραβεστί με
τη Δυναμό Κιέβου στην. . . ΤΟΥΜΠΑ, που διάλεξε για έδρα λόγω τιμωρίας του
Καραϊσκάκη! (για την ιστορία ο αγώνας είχε λήξει ισόπαλος 2-2, κι αν σας
ενδιαφέρει η προσέλευση του κόσμου, είχαν κοπεί 36.680 εισιτήρια!).
Σουτια,ξύλο, κυνηγητό
τους γαύρους
Ένα χαρακτηριστικό που
είχε συμβεί εκείνη τη μέρα, είναι ότι οι λίγοι φίλαθλοι του Ολυμπιακού που
ήρθαν Θεσσαλονίκη, είδαν το παιχνίδι από τη θύρα 7. Κάποια στιγμή ένας απ'
αυτούς είχε το θράσος να μπει στο γήπεδο για να κάνει το γύρο,με τη σημαία της
ομάδας του... Αμέσως ένας δικός μας από τη θύρα 6 τον πήρε στο κυνήγι και ο
γαύρος μέσα στην απόγνωση του και τρέχοντας γύρω - γύρω από το γήπεδο, πήδηξε
τα κάγκελα και ξαναγύρισε στην κερκίδα. Δεν πρόσεξε όμως ότι η θύρα που
ανέβηκε, ήταν η "4"!, όπου ήμασταν εμείς. Το τι επακολούθησε,
φανταστείτε το μόνοι σας. . .
Πανό διαμαρτυρίας
Κλείνοντας την αναφορά
μας στον πρώτο αγώνα ΠΑΟΚ - Μπαρτσελόνα θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπήρχαν
πολλά πανό στην ΤΟΥΜΠΑ εναντίον του Ισπανού δlκτάτoρα Φράνκο, ένα εκ των οποίων
κάλυπτε σχεδόν ολόκληρο το πέταλο της παλιάς θύρας 8, και το οποίο ανέφερε στα
ελληνικά και αγγλικά "όχι στις εκτελέσεις Ισπανών αγωνιστών".
Τα γραφόμενα σ' αυτά τα
πανό ήταν ο "προάγγελος" κωμικοτραγικών γεγονότων που συνέβησαν λίγες
μέρες πριν τη ρεβάνς της Bαρκελώνης. Ο τότε Ισπανός δικτάτορας Φράνκο είχε
δώσει εντολή να εκτελεστούν 5 Βάσκοι αυτονομιστές που κρατούνταν σε φυλακή της
Μαδρίτης, κι αυτή ήταν μια ενέργεια που όχι απλά προκάλεσε παγκόσμια
κατακραυγή, αλλά υποχρέωσε τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες να διακόψουν τις
διπλωματικές τους σχέσεις με την Ισπανία. Στο ίδιο κλίμα ήταν και οι
αντιδράσεις στην Ελλάδα. Και μέσα στον χαμό, κάποιοι θυμήθηκαν ότι υπήρχε και
ο. . . ΠΑΟΚ και το ταξίδι του στην Ισπανία.
Όχι στη μετάβαση στην
Ισπανία
Συστήθηκαν λοιπόν
επιτροπές εδώ στη Θεσσαλονίκη που απαιτούσαν από τη διοίκηση του ΠΑΟΚ να μην
αγωνιστεί η ομάδα στην Ισπανία "σαν ελάχιστη προσφορά στον αγώνα του καταπιεζόμενου
Ισπανικού λαού" όπως ανέφερε το σχετικό ψήφισμα, και το οποίο υπέγραψε ο
τότε δήμαρχος Θεσσαλονίκης Μιχάλης Παπαδόπουλος, το δημοτικό συμβούλιο,
πανεπιστημιακοί καθηγητές(Δ. Φατούρος και Γ. Α. Μαγκάκης οι γνωστότεροι
σήμερα), ακόμη και επιτροπή καλλιτεχνών με προεξάρχουσα τη Τζένη Καρέζη! Τις
παρακλήσεις προς τον ΠΑΟΚ συνέχισαν
οι νεολαίες των πολιτικών
κομμάτων, ενώ ο Σ. Παπαθεμελής (βουλευτής της ΕΔΗΚ τότε) σκόπευε να φέρει το
θέμα στη Βουλή!
Σύσσωμο το. . . έθνος
λοιπόν κατά της μετάβαση στην Ισπανία από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά σ'
έναν πολιτικό κυκεώνα! Κι ενώ ο χρόνος πίεζε αφόρητα, η διοίκηση του ΠΑΟΚ
αποφάσισε την οριστική μετάβαση στη Βαρκελώνη φοβούμενη αφενός τον διετή
αποκλεισμό που παραμόνευε από την ΟΥΕΦΑ, και αφετέρου το πολύ μεγάλο ποσό της
αποζημίωσης που όφειλε να καταβάλει στη Μπαρτσελόνα. Δεν έχει πια νόημα να
πούμε αν ο ΠΑΟΚ έκανε καλά ή όχι που πήγε στην Ισπανία, το γεγονός πάντως είναι
ότι δέχτηκε μια πολύ βαριά ήπα με 6-1, μια συντριβή χωρίς κανένα ελαφρυντικό από
τον Κρόιφ και την παρέα του, που στην κυριολεξία χόρευαν μέσα στο "Νουέβο
Καμπο" παρουσία 60.000 φιλάθλων. Τα 6 γκολ της Μπαρτσελόνα πέτυχαν ο
Νέεσκενς στο 23' και 56' (και τα δύο με πέναλτι), ο Ρέσακ στο 44', 54' και 79'
(το δεύτερο γκολ του χρεώνεται και ως αυτογκόλ του Γκουερίνο) και ο Κρόιφ στο
52'. Το γκολ της τιμής του ΠΑΟΚ πέτυχε ο νυν προπονητής μας, ο Άγγελος
Αναστασιάδης στο 77'.
Η Μπαρτσελόνα μετά τον
ΠΑΟΚ απέκλεισε διαδοχικά τη Λάτσιο, τη Βάσας Βουδαπέστης και τη Λέφσκι Σάριας,
και ν' αποκλειστεί στον ημιτελικό από τη Λίβερπουλ η οποία κατέκτησε στη
συνέχεια το ΟΥΕΦΑ της χρονιάς εκείνης.
Ο ΠΑΟΚ βίωσε την λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει τον θρίαμβο από την τραγωδία. Και δεν ήταν περίεργο που ο ξένος τύπος χαρακτήρισε τον τελικό της Ναντ (Παλέ Ντε Σπορ ντε Μπολιέ) ως αρχαία Ελληνική τραγωδία. Όχι δεν ήταν αποτυχία, ήταν μια μεγάλη ασπρόμαυρη στιγμή, γιατί ο ΠΑΟΚ έγινε μεγάλη ομάδα και μέσα από τέτοιες ήττες. Σαν σήμερα 20 χρόνια πριν (17/3/1992) ο ΠΑΟΚ έπαιζε δεύτερο σερί τελικό στο κύπελλο κυπελλούχων με αντίπαλο την Ρεάλ Μαδρίτης, έχοντας μαζί του 4000 φίλους του. 40 μέρες πριν στεφτεί πρωταθλητής Ελλάδας…
Οι Ισπανοί προηγήθηκαν με 19 πόντους διαφορά προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, διάστημα στο οποίο μόνο ο Φασούλας σκόραρε για τον ΠΑΟΚ. Η μεγάλη αντεπίθεση έγινε στο δεύτερο ημίχρονο με τον Μπάνε Πρέλεβιτς, που ισοφάρισε με μεγάλο τρίποντο σε 63-63 από τα 9 μέτρα 11΄΄ πριν το φινάλε. Ο Σίμπσον (είχε φορέσει την φανέλα του ΠΑΟΚ πριν επτά χρόνια) αστόχησε στην πρώτη βολή (ίσχυε τότε το… 1+1) και ο Φασούλας που πήρε το ριμπάουντ πάσαρε στον… Μπράουν που εκτέλεσε τον ΠΑΟΚ στην εκπνοή. Η στιγμή με τον Πρέλεβιτς να κλαίει στο παρκέ σηματοδότησε την σύγχρονη ιστορία του Δικεφάλου, καθώς και την αλλαγή νοοτροπίας του «Τίγρη». Το συναίσθημα έγινε πλέον ψυχρός επαγγελματισμός… Με τον εαυτό του τα είχε και ο Φασούλας που έδειχνε μακριά τον φίλο του, το Νίκο Φιλίππου που προσπαθούσε να τον παρηγορήσει. «Πάντα σε μένα συμβαίνει αυτό…;» έλεγε ο μετέπειτα δήμαρχος Πειραιά. «Χάσαμε το ματς από ένα λάθος που έκανε ο καλύτερος μας παίκτης» έλεγε σοκαρισμένος ο Ίβκοβιτς, που θα βίωνε μια οδυνηρή τριπλή αποτυχία ένα χρόνο αργότερα.
Για να φτάσει ο ΠΑΟΚ στον τελικό απέκλεισε στα προκριματικά το ΑΠΟΕΛ (111-53 και 106-54) και στον όμιλο αντιμετώπισε: Μακάμπι Ρισόν 97-92 στο Ισραήλ και 95-80 στο Παλέ (Πρέλεβιτς 28, Μπάρλοου 25π, 11ρ, Φασούλας 17π, 11ρ-Μπέρκοβιτς 21, Μπανκς 18π, 18ρ), Βερόνα 71-73 στο Παλέ (Πρέλεβιτς 29-Μίντο 21, Κέμπτον 17π, 12ρ), 76-75 στην Ιταλία (Πρέλεβιτς 24, Φασούλας 18π, 9ρ-Κέμπτον 16π, 9ρ, Σένι 15π, 10ρ), Λιμόζ 81-79 στη Γαλλία, 79-68 στο Παλέ (Πρέλεβιτς 29, Μπάρλοου 20π, 8ρ-Οστρόφκι 21π, 11ρ, Τριπιούκα 17), Τελίντους 81-70 στο Παλέ
(Πρέλεβιτς 31, Μπάρλοου 22-Μπάγερ 21), 87-81 στην Οστάνδη και Άλμπα 83-79 στην Θεσσαλονίκη (Πρέλεβιτς 20, Φασούλας 19, Μπάρλοου 17π, 13ρ-Ράντοβιτς 33, Μπλαμπ 16π, 11ρ) και 79-65 στο Βερολίνο (Πρέλεβιτς 23, Μπάρλοου 21π, 12ρ-Ράντοβιτς 20).
Στα ημιτελικά ο ΠΑΟΚ αντιμετπώπισε την Ολύμπια Λιουμπλιάνας, γνωρίζοντας την ήττα με 81-68 στην Σλοβενία (Χάουπτμαν, Βίλφαν από 20-Πρέλεβιτς 29π, 9ρ, Μπάρλοου 24π, 7ρ), αλλά κερδίζοντας τα δύο παιχνίδια στην Θεσσαλονίκη 79-61 (Πρέλεβιτς 24-Κότνικ 21π, 9ρ) και 104-86 (Μπάρλοου 20π, 11ρ, Σταυρόπουλος 19-Μιρτ 26π, 5/5τρ, Χάουπτμαν 26) και περνώντας έτσι στον τελικό της Ναντ. Όλα
αυτά μια 20ετία πριν…
