ΑΛΗΤΕΣ – ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
«Δημοσιογραφία
είναι η συγκέντρωση ειδήσεων και πληροφοριών, και η διάδοση τους μέσω
των μέσων μαζικής ενημέρωσης με στόχο την πληροφόρηση των πολιτών. Η
δημοσιογραφία εμπεριέχει την υποκειμενική άποψη αυτού που την ασκεί, από
τον τρόπο διαμόρφωσης ή παρουσίασης των συγκεντρωμένων πληροφοριών,
μέχρι τον άμεσο σχολιασμό αυτών. Όποιος ασκεί τη δημοσιογραφία ως
επάγγελμα υπόκειται στον κώδικα δημοσιογραφικήςδεοντολογίας της ένωσης
συντακτών στην οποία ανήκει».
Ο παραπάνω ορισμός αποτελεί έναν από τους πολλούς που μπορεί να βρει κάποιος για το τί εστί δημοσιογραφία. Στην δημοσιοφραφία λοιπόν, υπάρχουν κανόνες. Κανόνες δεοντολογίας. Υπάρχει επίσης, και προσωπικήάποψη-θέση του δημοσιογράφου που καταγράφει την είδηση.
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει ένας κλάδος που προσπαθεί συνεχώς, και καταφέρνει ως ένα σημείο, να επηρεάσει καταστάσεις στον αγαπημένο μας σύλλογο. Αυτός ο κλάδος είναι οι δημοσιογράφοι. Όσο κι αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, δυστυχώς, δεν μπορούμε να βρούμε κάποιον εκπρόσωπο του κλάδου που να ασκούσε το επάγγελμα του με στόχο το κέρδος του συλλόγου, και όχι το ατομικό, πρόσκαιρο ή διαχρονικό κέρδος του. Το έργο συχνά–πυκνά ίδιο, η κατάληξη προβλέψιμη με τους πρωταγωνιστές να εναλλάσονται κατά διαστήματα.
Έρχεται νέος επενδυτής, διαχειριστής, πρόεδρος. Όσο είναι αρχή η αβάντα στον «μεσσία» δεν έχει όρια. Όταν αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες αντιδράσεις η αβάντα συνεχίζεται έτσι ώστε να κερδιθεί ο πολύτιμος για κάποιους, αλλά καταστροφικός για τον ΠΑΟΚ, χρόνος. Όταν η πλειοψηφία του κόσμου αντιδρά, ο κλάδος αλλάζει ρότα, παύει να παρέχει στήριξη σε αυτούς που τους ευεργετούσαν τόσο καιρό και φορά επίσημα τον επαναστατικό του μανδύα.
Το ίδιο λίγο–πολύ συμβαίνει και με τους διάφορους παίκτες και προπονητές της ομάδας. Οι παικταράδες ξαφνικά γίνονται παλτά, προδότες, αχάριστοι, λίγοι και προβληματικοί. Όταν οι καταστάσεις το ξανααπαιτούν οι ίδιοι ξαναγίνονται παικταράδες, ΠΑΟΚτσάκια, φιλότιμοι και ειλικρινείς. Η ίδια ιστορία εδώ και χρόνια. Όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν καταστήσει τους δημοσιογράφους αναγκαίο κακό για το σύλλογο. Έχουν καταφέρει μάλιστα να έχουν τόσο δύναμη που δεν θα ήταν παραλογισμός αν λέγαμε ότι στην ουσία συνδιοικούν κατά κάποιο τρόπο το σύλλογο.
Ο παραπάνω ορισμός αποτελεί έναν από τους πολλούς που μπορεί να βρει κάποιος για το τί εστί δημοσιογραφία. Στην δημοσιοφραφία λοιπόν, υπάρχουν κανόνες. Κανόνες δεοντολογίας. Υπάρχει επίσης, και προσωπικήάποψη-θέση του δημοσιογράφου που καταγράφει την είδηση.
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει ένας κλάδος που προσπαθεί συνεχώς, και καταφέρνει ως ένα σημείο, να επηρεάσει καταστάσεις στον αγαπημένο μας σύλλογο. Αυτός ο κλάδος είναι οι δημοσιογράφοι. Όσο κι αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, δυστυχώς, δεν μπορούμε να βρούμε κάποιον εκπρόσωπο του κλάδου που να ασκούσε το επάγγελμα του με στόχο το κέρδος του συλλόγου, και όχι το ατομικό, πρόσκαιρο ή διαχρονικό κέρδος του. Το έργο συχνά–πυκνά ίδιο, η κατάληξη προβλέψιμη με τους πρωταγωνιστές να εναλλάσονται κατά διαστήματα.
Έρχεται νέος επενδυτής, διαχειριστής, πρόεδρος. Όσο είναι αρχή η αβάντα στον «μεσσία» δεν έχει όρια. Όταν αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες αντιδράσεις η αβάντα συνεχίζεται έτσι ώστε να κερδιθεί ο πολύτιμος για κάποιους, αλλά καταστροφικός για τον ΠΑΟΚ, χρόνος. Όταν η πλειοψηφία του κόσμου αντιδρά, ο κλάδος αλλάζει ρότα, παύει να παρέχει στήριξη σε αυτούς που τους ευεργετούσαν τόσο καιρό και φορά επίσημα τον επαναστατικό του μανδύα.
Το ίδιο λίγο–πολύ συμβαίνει και με τους διάφορους παίκτες και προπονητές της ομάδας. Οι παικταράδες ξαφνικά γίνονται παλτά, προδότες, αχάριστοι, λίγοι και προβληματικοί. Όταν οι καταστάσεις το ξανααπαιτούν οι ίδιοι ξαναγίνονται παικταράδες, ΠΑΟΚτσάκια, φιλότιμοι και ειλικρινείς. Η ίδια ιστορία εδώ και χρόνια. Όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν καταστήσει τους δημοσιογράφους αναγκαίο κακό για το σύλλογο. Έχουν καταφέρει μάλιστα να έχουν τόσο δύναμη που δεν θα ήταν παραλογισμός αν λέγαμε ότι στην ουσία συνδιοικούν κατά κάποιο τρόπο το σύλλογο.
Όσο ακραίο και αν ακούγεται
αυτό, είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι γνωρίζουν και δεν
αποκαλύπτουν γεγονότα που αν τα αποκάλυπταν θα κλονίζονταν σοβαρά το όλο
οικοδόμημα το οποίο έχει κτιστεί τόσα χρόνια. Ένα οικοδόμημα που τους
προσφέρει «πάνω απ’ όλα», αναγνωρισιμότητα, δύναμη και τρομερά κέρδη. Με
αυτό τον τρόπο, λοιπόν έχουν επιτύχει τόσα χρόνια να έχουν ενεργή άποψη
και θέση για όλα όσα συμβαίνουν στον ΠΑΟΚ. Η ευθύνη βέβαια δεν ανήκει
μόνο στους εκπροσώπους του κλάδου, αλλά και στις εκάστοτε διοικήσεις του
συλλόγου που έψαχναν πάντα συμμάχους στην προσπάθειά τους να ελέγξουν
και να κατευθύνουν συνειδήσεις.
Για πολλούς από εμάς λοιπόν, όλα τα ανωτέρω ήταν πάντα λίγο-πολύ δεδομένα. Ο δημοσιογράφος ήταν και θα είναι πάντα εχθρός του συλλόγου. Δεν άλλαξε ποτέ και δεν πρόκειται να αλλάξει.
Το τελευταίο διάστημα ωστόσο, έχει παρατηρηθεί πως μεγάλη μερίδα του κόσμου μας έχει αρχίσει να επηρεάζεται από τις «δημοσιογραφικές» αναλύσεις των εκπροσώπων του κλάδου. Πάντα οι δημοσιογράφοι επηρέαζαν κάποιους αλλά ποτέ άλλοτε δεν επηρέαζαν τόσους πολλούς. Όλο και περισσότεροι συνοπαδοί μας άγονται και φέρονται από τις απόψεις και διαθέσεις του εκάστοτε δημοσιογράφου της προτίμησής τους. Έχουν δηλαδή πάψει να εμπιστεύονται την κρίση τους, την σκέψη τους και τα μάτια τους.
Όλο αυτό το σκηνικό έχει οδηγήσει αρκετούς στο να ξεχάσουν κάποιες από τις βασικές οπαδικές αρχές που γεννούσε πάντα η ΤΟΥΜΠΑ. Η οπαδική συνείδηση τους έχει φθίνει επικίνδυνα και η ΤΟΥΜΠΑ κινδυνεύει σοβαρά πλέον να χάσει την ταυτότητά της σε πολλά κομμάτια του γηπέδου. Σε αυτό βέβαια, δεν ευθύνονται οι δημοσιογράφοι. Βασικοί υπάιτιοι είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε που έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε, εμείς είμαστε που έχουμε αρχίσει να συγχωράμε και εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε αρχίσει να μην εμπιστευόμαστε, σε κάποια μόνο σημεία ευτυχώς, τις οπαδικές μας δυνάμεις. Όλο αυτό το σκηνικό λοιπόν καλούμαστε να το αλλάξουμε. Και θα το αλλάξουμε. Αρκεί κάθε ένας από εμάς να θυμάται ότι κάθε τηλέφωνό του, κάθε sms, κάθε € που χαραμίζει προσφέροντάς το απλόχερα στους εκπροσώπους του κλάδου τους ενισχύει ακόμα παραπάνω.
ΑΛΗΤΕΣ – ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
ο λαός του ΠΑΟΚ στ’ αρχίδια του σας γράφει...
Για πολλούς από εμάς λοιπόν, όλα τα ανωτέρω ήταν πάντα λίγο-πολύ δεδομένα. Ο δημοσιογράφος ήταν και θα είναι πάντα εχθρός του συλλόγου. Δεν άλλαξε ποτέ και δεν πρόκειται να αλλάξει.
Το τελευταίο διάστημα ωστόσο, έχει παρατηρηθεί πως μεγάλη μερίδα του κόσμου μας έχει αρχίσει να επηρεάζεται από τις «δημοσιογραφικές» αναλύσεις των εκπροσώπων του κλάδου. Πάντα οι δημοσιογράφοι επηρέαζαν κάποιους αλλά ποτέ άλλοτε δεν επηρέαζαν τόσους πολλούς. Όλο και περισσότεροι συνοπαδοί μας άγονται και φέρονται από τις απόψεις και διαθέσεις του εκάστοτε δημοσιογράφου της προτίμησής τους. Έχουν δηλαδή πάψει να εμπιστεύονται την κρίση τους, την σκέψη τους και τα μάτια τους.
Όλο αυτό το σκηνικό έχει οδηγήσει αρκετούς στο να ξεχάσουν κάποιες από τις βασικές οπαδικές αρχές που γεννούσε πάντα η ΤΟΥΜΠΑ. Η οπαδική συνείδηση τους έχει φθίνει επικίνδυνα και η ΤΟΥΜΠΑ κινδυνεύει σοβαρά πλέον να χάσει την ταυτότητά της σε πολλά κομμάτια του γηπέδου. Σε αυτό βέβαια, δεν ευθύνονται οι δημοσιογράφοι. Βασικοί υπάιτιοι είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε που έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε, εμείς είμαστε που έχουμε αρχίσει να συγχωράμε και εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε αρχίσει να μην εμπιστευόμαστε, σε κάποια μόνο σημεία ευτυχώς, τις οπαδικές μας δυνάμεις. Όλο αυτό το σκηνικό λοιπόν καλούμαστε να το αλλάξουμε. Και θα το αλλάξουμε. Αρκεί κάθε ένας από εμάς να θυμάται ότι κάθε τηλέφωνό του, κάθε sms, κάθε € που χαραμίζει προσφέροντάς το απλόχερα στους εκπροσώπους του κλάδου τους ενισχύει ακόμα παραπάνω.
ΑΛΗΤΕΣ – ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
ο λαός του ΠΑΟΚ στ’ αρχίδια του σας γράφει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου